نشانک گلیم | نشانه کتاب

گرمم کن! وقتی تاریکی و سرمای زندگی تابِ ادامه دادن را از من می‌گیرد، کمکم کن! تو من را بلدی. همان قدر که من تمام بندها و واژه‌های کتاب‌های این کتابخانه را. تو خوشی‌های اندک من را می‌شناسی و راه‌های ادامه دادنم را می‌دانی. همان‌قدر که من به لطف حضور چوب الف‌هایم، جایی که باید دوباره کتابم را شروع کنم، بخوانم و ادامه بدهم می‌شناسم.
بیا!روزهای خوشی و خنده‌های بلند و دوستت دارم های ناگفته‌ی چشمانمان ، بیا و نشانکی از عشق بباف و بگذار بین روزهای خسته‌ی زندگی. بگذار تا روزهایی که سرد و ساکت و منزوی‌ام یا شب‌هایی که خسته و غمگین و ناآرامی بدانیم باید از کجا ادامه بدهیم…